Εμπειρίκος

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος (2 Σεπτεμβρίου 1901 - 3 Αυγούστου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής. Γεννημένος στηΜπράιλα της Ρουμανίας, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1902 και αργότερα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και αγγλικής φιλολογίας στοΠανεπιστήμιο Αθηνών και στο King's College του Λονδίνου. Την περίοδο 1926-1931 έζησε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με τον κύκλο των υπερρεαλιστών και ασχολήθηκε ενεργά με την ψυχανάλυση, κοντά στον ιδρυτή της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας του Παρισιού, Ρενέ Λαφόργκ. Το 1931 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας την πρώτη εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα το1935.

 

 
 

 «Υψίπεδον της διελεύσεως» (απόσπασμα)

[…] Όλα στη γη θέλουν αγάπη και στοργή

Είμαστε κλώνοι με πεφτάστερα μπλεγμένα μες στα φύλλα

Της λεωφόρου που μας έρχεται και κατευθύνει

Τα γάργαρα συμπλέγματα των πανηγύρεων

Σε κάθε στροφή του δρόμου μες στο δάσος

Με τα πολύχρωμα πουλιά και τα μαμούνια

Που φτερουγίζουν μες στα γέλια των παιδιών

Με τα τζιτζίκια που αγάλλονται στη ζέστη

Και προκαλούνε στύσεις στους πατέρες

Και προκαλούνε στύσεις στους υιούς

Μπροστά στις εξαδέλφες και τις φίλες

Μέσα στα σμήνη των παλμών των οδοιπόρων

Πόθοι αγοριών και πόθοι κορασίδων

Πόθοι ανδρών και πόθοι γυναικών

Τρούλοι ψηλοί και ουρανομήκεις καπνοδόχοι

Ζητωκραυγάζουν την ανάγκη των ερώτων

Μέσα στις πόλεις και τους κάμπους

Μέσα στα όρη και τα δάση

Μέσα στους βράχους και τις πέτρες

Πίδακες της ανέμποδης αναπηδήσεως

Και πύραυλοι που δεν μαραίνει ο χρόνος την αλκή τους

Ζητωκραυγές κι ακατανόητα τραγούδια

Κραυγάζουν την ανάγκη των ερώτων

Με τα κουτιά τους ανοιγμένα

Με τα κόκκινα χείλη τους βρεγμένα

Με τα γαλάζια βλέφαρα ανοιχτά

Προς τα πελάγη και τον γαλαξία

Του στήθους και του σπέρματος που αναβλύζει.

 

Απόσπασμα

 
 
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.